«زاها حدید بر تارک زمانه خود نشسته است. او در جهانی که بدل به کانون های قدرت و ثروت شده، به پاسخگویی نیازهای درحال ظهور اجتماعی نشسته. درست است، باید پذیرفت واقعیت جهان کنونی را، اما راهی که حدید تا اینجا پیموده و آنچه به آن دست یافته، عمیقا دور از ایده آل هایی است که زمانی بر آنها پافشاری می کرد. به گمان بسیاری آنچه حدید را جذاب کرده برآمد کشمکش یا تنش همیشگی میان من هنرمندانه و روح اجتماعی اش است، اگرچه کنش معمارانه او غالبا روح اجتماعی مطلوبش را به حاشیه رانده یا ندیده انگاشته.» پرسه ای کوتاه در فضای مجازی گزاره های فراوانی شبیه به آنچه «روان مور» در انتهای مقاله اش تحت عنوان «زاها حدید: ملکه منحنی ها» در روزنامه گاردین آورده، در اختیارتان می گذارد، آنچه از پی می آید نیز گمانه ورزی ای است بر چرایی حدوث این روحیه در معماری زاها حدید.