خانم های «هفت نگاه» علاوه بر اینکه مدیر گالری هستند، هنرمند، صاحب نگاه و نویسنده اند. این نمایشگاه برآیند انرژی و زحماتی است که آنها برای برگزاری آن در طول این سال ها کشیدند و پشت هر اتفاقی که در «هفت نگاه» رخ می دهد، فکر و برنامه مدونی وجود دارد. در این نمایشگاه شاهد آثاری هستیم که از درون و هم از برون می جوشند. وقتی هنر از درون می جوشد که به اوج خود رسیده باشد. یک اثر هنری باید به گونه ای باشد که با نگاه به آن پی به رموز هنرمند ببریم. من تاکنون در تمام دوره های «هفت نگاه» شرکت داشته ام و در این دوره تابلویی مربوط به دهه70 و از مجموعه «عبور از هفت اقلیم» را ارایه دادم و در این اثر خاطرات متعددی را برای مخاطب مرور کرده ام. در این دوره هفت نگاه، که آثاری در معرض دید قرار گرفته اند، در مقایسه با دوره های پیش بسیار قابل تامل هستند و به نظر می رسد که در هر دوره از این نمایشگاه آثار ارایه شده با رشد خوبی روبه رو هستند. بسیاری معتقدند در نمایشگاه های گروهی که تعداد آثار و هنرمندان زیاد است، نمی توان آثار را به خوبی کنار هم چیدمان کرد، اما در «هفت نگاه» به بهترین شکل ممکن آثار کنار هم قرار گرفته اند؛ مثل دیواری که به نقاشی خط اختصاص داده شده، با مشاهده این آثار در کنارهم؛ می توان مسیری که این هنرمندان و این هنر پشت سر گذاشته است را مرور کرد. بخش آموزش باید به نمایشگاه هایی چون «هفت نگاه»؛ توجه ویژه ای داشته باشد و مراکزی چون هنرستان های تجسمی شاگردان خود را به صورت گروهی برای بازدید از این نمایشگاه بیاورند. حتی من حاضرم در صورت فراهم شدن زمینه حضور هنرجویان جوان در رویدادهایی چون «هفت نگاه» به عنوان استاد راهنما درباره شیوه خلق این آثار برای هنرجویان سخن بگویم.