داستان مادری است که فرزند دلبندش را از دست داده است و حالاخداوند کودکان دیگری را پیش رویش نهاده، شاید هم مسئولیتی بر دوشش گذاشته است. فرزانه داستان ما، سراغ کودکان کار رفت تا سرپناهی باشد برای جان و تن خسته شان و حرف داشت، درد دل داشت، شاید هم کمی گلایه از رسانه. او را این شب ها در سریال همه بچه های ما می بینیم. همه اندوخته هایش در کارهای پیشین خصوصا در تئاتر را به عرصه تصویر آورده تا هنرنمایی کند. در ظهر پائیزی آدینه، او برایمان از فرزانه و این روزهایش گفت و همچنین گفت که گلایه ام به خاطر احترام گمشده است. ارزش ها در حال تغییر هستند و هشدار می دهم. فرهنگ آشنا کش را دوست ندارم، تا کی بچه های تئاتر منشی و راننده تاکسی شوند.