نریکو چرولی، بین سال های 1950 تا 1955 میلادی، (1329 تا 1334 شمسی) سفیر ایتالیا در تهران بود. او بیشتر از آن که سفیر باشد یک مجموعه دار بود که در کشورهای شرقی به دنبال نسخه های قدیمی و اشیای منحصر به فرد می گشت. در آن سال ها ایام محرم و صفر بساط عزاداری سید و سالار شهیدان برپا می شد و تعزیه هم مانند دیگر مراسم عزاداری از حصر پهلوی اول خارج شده بود. همین باعث شد تا چرولی به این هنر ایرانی علاقه مند شده و به جمع تعزیه خوانان پایتخت وارد شود. در همان دیدارها بود که متوجه بیاض های تعزیه شد که دست به دست از پدر به پسر منتقل شده بود و در دست خانواده های تعزیه خوان نگهداری می شد. چرولی به خانه تعزیه خوانان رفت و بیاض های تعزیه را خرید.