منوچهر تنها 15بهار را دیده بود. چشم های قهوه ای اش در قاب عکس می درخشد. شلوار خاکستری را بالازده و به تماشاچیان عکس نشان می دهد. منوچهر بهار 16سالگی را ندید و حالازیر خروارها خاک در روستای لیوس در 70کیلومتری دزفول برای همیشه خوابیده است. در عکس اما منوچهر هنوز نگاه می کند. وقتی پاورپوینت احمد قویدل، مدیرعامل کانون هموفیلی ایران روی عکس منوچهر مکث می کند حاضران در جلسه سکوت می کنند. منوچهر با لباس چهارخانه و شلوار خاکستری و چشم های قهوه ای و لب های نازک ماه هاست که در درون عکس نشسته تا چیزی بگوید. قویدل این عکس را به عنوان سندی از پیامد های تلخ تحریم دارویی در سخنرانی خود نشان می دهد. «این پسر