در ناگزیری مجال حاضر، شرط لازم این است که هر آنچه می نویسی در قواره یادداشتی از این دست کوتاه و «روزنامه یی» باشد!

خواجات را با کتاب اولش و حتی پیش از آن با شعرهایی در جراید سال های هفتاد به یاد می آورم. برای ما نوجوانان سودایی شاعری و البته هواخواه تجربه های جوان و جدید شعر فارسی، بهزاد خواجات نامی به قاعده آشنا بود به واسطه آثاری که می خواستند نسبت به شعر تصویرگرای قبل از خود، کاربری متفاوتی از «تصویر» داشته باشند. انتشار کتاب «چند پرنده مانده به مرگ» به عنوان نخستین مجموعه از شعرهای خواجات در سال 78 اتفاق مهمی در عمر شاعری او است. پرهیز از کلی گویی، ترکیب فضاها و روایت ها و... از ویژگی های کتاب اول خواجات است. زبان اما در شعرهای کتاب وسیله یی است برای بیان تصاویر از رهگذر ترکیب سازی ها و بهره گیری از ارائه ها.