هر دانشجوی جوانی که برای خواندن مهندسی مکانیک وارد دانشگاه می شود، قبل از هر چیز می آموزد دست از خودسانسوری برداشته و ترس مسخره شدن به خاطر ایده های خنده دار را پشت در دانشگاه جای بگذارد. این درس بزرگ را اگر آموختند، می شوند یک مهندس مکانیک خوب و اگر نیاموختند می شوند یک خیالپرداز شکاک که ایده هایشان را در یک دفتر قفل دار می نویسند و در گاوصندوق می گذارند تا سال ها بعد با حسرت آن دفتر را به کسی نشان بدهند و بگویند سال ها مشغول فکرکردن به این طرح بوده اند، اما کو حمایت دولت و بودجه و مدیر لایق و هزار بهانه دیگر و این طور خیال خودشان را راحت می کنند. اما دکتر مهدی بهادری نژاد از آن دسته دانشجویان