علاقه به داستان و داستان خوانی در همه انسان ها فطری است و البته کودکان و نوجوانان به شنیدن و خواندن داستان علاقه بیشتری دارند. داستان اگر از سوی نویسنده ای نوشته شود که آگاهی چندانی از مراحل روان شناسی کودک یا نوجوان ندارد، وسیله ای می شود تنها برای وقت گذرانی و سرگرمی؛ اما نویسنده آگاه از ویژگی های ادبیات داستانی و مراحل روان شناسی کودک و نوجوان، تلاش می کند با پدید آوردن داستانی زیبا نخست حس کنجکاوی را در کودک یا نوجوان تحریک کند، سپس قدرت استدلال و تفکر خلاق را در مخاطبان خویش (کودک و یا نوجوان) تقویت کند؛ همچنین کودک یا نوجوان را با ابعاد فرهنگی اجتماع آشنا سازد و سرانجام برای رساندن پیام به مخاطبان خویش به توانایی زبان شناختی، عقلانی، ادراکی و دانش عمومی کودک و نوجوان توجه کند.

یکی از اهداف اصلی ادبیات کودک و نوجوان، اهداف مذهبی است. نویسنده ای که قصد دارد داستان دینی بنویسد، باید آگاهی درستی از ادیان زنده جهان امروز مانند اسلام، مسیحیت، هندویی و بودایی داشته باشد. آگاهی از آموزه های قرآن کریم و امامان دین، دین اسلام راستین (شیعه اثنی عشری) نشان می دهد که هدف اصلی پیامبران الهی و امامان شیعه گسترش مهربانی و محبت است.

انسان موحد پیرو مکتب تشیع همه انسان ها را دوست دارد. از خودکامگان و ظالمان و خودشیفتگان نفرت دارد. نویسنده آگاه تلاش می کند که حتی با نگارش داستان و مطالبی از زبان شخصیت های داستانی فضای جامعه را با بوی عطرآگین آموزه های دینی پر سازد.

نویسنده داستان های دینی از خشونت نفرت دارد و تلاش می کند شخصیت های داستانی اش اهل محبت باشند و انسان ها را دوست داشته باشند. من در آخرین کتابم با عنوان «حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه)، پیام آور مهرورزی و محبت»، از انتشارات قلم، دقیقا به همین ویژگی مهر ورزی دین و امام زمان اشاره کرده ام و به مخاطبم یاد داده ام که حضرت مهدی از پدر و مادر مهربان تر است.

کسی که آرزوی فرج ایشان را دارد، نیز باید بسیار مهربان باشد. پیشنهاد می کنم کارهای آقای سعید روح افزا را مخاطبان روزنامه جام جم بخوانند؛ آثاری که در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان منتشر و اغلب در همین مسیر تالیف شده اند یعنی گسترش مهرورزی و محبت.