گاهی مواقع یک تصویر، یک قطعه شعر، یک نگاه، یک روایت یا یک خاطره تو را با خود به سال های دور می برد؛ سال هایی که تو بودی و نبودی. سال هایی که تو درباره اش خوانده ای یا در همان زمان زندگی کرده ای. اما باورش سخت است که همه اینها را یکجا داشته باشی و تصور کنی که تمام این نشانه ها چگونه و با چه قدرتی تو را به سمت تمام آن تصاویر پرتاب می کند. اول بار وقتی او را دیدم 13سال داشتم، در سریالی به نام «سلطان و شبان»، با تمام نوجوانی با سریال، داستان ها و شخصیت هایش زندگی کردم. تا سال ها بعد که دوباره با نام او برخورد کردم در دوران جوانی خود زندگی می کردم و دانشجوی سال اول رشته تئاتر بودم. نمایشی که او در مقام استادی، کارگردانی اش کرده بود «مرگ یزدگرد». نمایشی که هنوز طعم خوبش را احساس می کنم و آشنا شدن با بازیگران بااستعدادی که امروز دوستان و همکاران عزیز من هستند.