بهرام شیردل و جفری کیپنس استادان من در مدرسه معماری AA لندن بودند. من در این مدرسه دوره کارشناسی ارشد خود را در نیمه اول دهه 1990 گذراندم. در این زمان، تحولی اساسی در الگوواره معماری وجود داشت و حرکتی برای دورشدن از پسامدرن و رویکرد ساختارشکنانه (Deconstructive) به سمت طراحی معماری پایه ریزی شد. اینجا بود که تئوری غیرخطی و تئوری پیچیدگی سربرآورد. در این مرحله معماران، تحقیقاتی را در مورد جهش های ژنتیکی، طبیعت دوزیستان و کاوش روی مسیرهای حرکت مورچه ها به جای مفاهیم خالص در معماری آغاز کردند. بحث تئوری معماری به این صورت مطرح شد که ساختارهای طبیعی چه تاثیراتی روی مفاهیم در معماری خواهند داشت.