به نظر من برای ما که داعیه هنرمند بودن داریم، مخاطب عام و خاص کردن زیاد جالب نیست. یعنی هر مخاطبی می تواند این تصور را داشته باشد که خاص است اما ما نباید این دسته بندی را انجام دهیم

مخاطب لمس بیشتر کسانی هستند که موسیقی روز غربی را گوش می دهند که تعدادشان هم به هیچ وجه کم نیست

هنر همیشه با مخاطبش کامل می شود. اگر بگویم برایم مهم نیست که مخاطب چه حسی دارد آن وقت چه لزومی به خلق اثر و آلبوم است؟ در همان پستوی خانه ام موسیقی خودم را دنبال می کردم دیگر! سعی من این بوده تا حسی را که خودم داشتم را به مخاطب القا کنم و نه دیکته. مخاطب کاملاآزاد است یعنی هر برداشتی که مخاطب از اثر من داشته باشد برای همان مخاطب درست است