«تیمون آتنی»، داستان نجیب زاده ای است سخت دست ودلباز که کاسه لیسانی سودجو، احاطه اش کرده اند و او بی محابا ثروتش را به آنها بذل و بخشش می کند و چون مالباخته می شود، هیچ یک از آنها که مورد الطاف بی دریغ او قرار گرفته اند، حاضر به یاری اش نیستند و تیمون را در نفرتی بی حد و حصر از آدمیان به جا می گذارند. داستان شاید به ظاهر، ساده و آشنا بیاید، اما آنچه «تیمون آتنی» را به اثری خواندنی و ماندگار بدل کرده، ظرافت های شکسپیر در واکاوی هنرمندانه نهاد آدمی و وضعیتی است که او را احاطه کرده است. راز ماندگاری یک اثر ادبی نه فقط در مضمون آن که در این است که خالق اثر تا چه حد توانسته باشد با احاطه بر ادبیات