فرهاد مهراد زمانی که گرم خواندن و کاور کردن آهنگ های انگلیسی بود، خواننده یی گم و ناپیدا بود. فرهاد با فارسی خواندن بود که «فرهاد» شد. این نظر من است، اگرچه بسیاری از همکاران و هم دوره یی های او با این کارش (فارسی خواندن) موافق نبودند. آن زمان او خواننده یی بود مثل همه خوانندگان و حالااو خواننده یی است جدای از همه.

جالب اینجاست که زندگی هنری فرهاد شاید بیشتر از هفت سال هم نباشد. هفت سالی که با کار و تلاش تبدیل به موجی در میان مردم شد که حتی بعد از مرگ او هم فرو ننشست. این موج را کسی به راه انداخت که در هیچ دوره یی از زندگی اش اهل جنجال و موج سازی نبود. او محجوب تر و خجالتی تر از هر آدم خجالتی دیگری بود. موج فرهاد، نه از جنجال و های وهوی که از یگانگی او در موسیقی برخاست.

خواندن برای فرهاد یک بهانه بود. بررسی کارش این را نشان می دهد که خواندن هیچ وقت حرفه او نبود. او کاشف بود و جست وجویش را در بافتی از شرافت و خلوص انجام داد. هرچه در حیاتش ساکت بود، موج او امروز بلند و مداوم است. فرهاد زنده است و هنوز میان ما است.