بازخوانی نشانه بحران و زمانه بحران زده است و چه بر ما رفته و می رود، در این 100، 150 سال پیش و پس مشروطه که مدام به وسوسه بازخوانی دچار و از آن ناگزیریم؟ از روشنفکران صدر مشروطه تا سید جواد طباطبایی و از نیما یوشیج تا تمام به پرسش گیرندگان و بازخوانان این سال های او، همه کسانی که، در یک کلام، «فکر کرده اند» خود را ناچار از پاسخ دهی به این سوال ها دیده اند: ما کیستیم و از کجا آمده ایم و اینجا چه می کنیم؟ ظاهر پرسش همان است که عرفا و صوفیه، این مواریث امروزه دیگر فرهنگی-موزه یی خارجی پسند تزیینی، طرح می کردند: «ز کجا آمده ام، آمدنم بهر چه بود» منتها تفاوتی بنیادین در کار است وقتی این را روشنفکران