دانشگاه باید به سه بعد «نوآوری» پاسخ بدهد. این بعدها عبارتند از بعد فنی، بعد شخصی و بعد اجتماعی. رویکرد دانشگاه از چهار بخش درهم تنیده تشکیل می شود: 1-تولید دانش نو، 2- مکانی برای یادگیری، 3- تعامل با دنیا و مسایل مردم واقعی و 4- فراهم سازی شرایط اجتماعی و فرهنگی که به نوآوری و مردمسالاری بینجامد. هر چهار کارکرد بالاآبشخور یک هدف است: ساختن جامعه ای که مردمش بتوانند دنیا را آنگونه که هست ببینند و بفهمند، افزون بر این، توانایی آن را داشته باشند که دریابند این دنیا چگونه می توانست و می بایست باشد، آن را تغییر و به سوی بهترشدن سوق دهند. چگونه این چهار کارکرد را باید پیش برد تا دانش ما، دانشجویان ما و نهادهای ما توانایی تغییر دنیا و پیرامون خود را به دست آورند؟