همیشه همین گونه بوده... همه خود را در صف دوستداران درخت و حامیان طبیعت و آرزومند هوای پاک می دانند و به قول وحشی بافقی، آشکارا حساب خود را از درخت افکنان جدا تصور می کنند. با این وجود، نباید در کشوری که از عالی ترین مقام تا شهروندان عادی اش در مدح درخت و مواهب حضورش در زندگی سخن می گویند، پیوسته باید از وسعت رویشگاه های جنگلی ارزشمندش در هیرکانی، زاگرس، مانگروها و خارتوران کاسته شود؟ چگونه است که اینک دست روی دست می گذاریم تا به بهانه احداث سدی مثلادر شفارود، حدود یک میلیون اصله درخت از حیز انتفاع ساقط شود؟ چگونه می شنویم که دست کم دو میلیون اصله از ارزشمند ترین بلوط های ما در زاگرس به دلیل