نجف دریابندری 55 سال پیش پایش را از زندان بیرون گذاشت و آسمان بالای سرش را بی هیچ دیوار و حصاری دید. ریه هایش را از هوای آزادی پر کرد و لذتی را چشید که زجر هر زندانی را در چند ثانیه پاک می کند. این مترجم و نویسنده چیره دست بعد از 55 سال دوباره به زندان قصر رفت و از سلول خود در این زندان قدیمی بازدید کرد. مترجم آثار ادبی مشهور جهان چون «وداع با اسلحه»، مجموعه آثار بکت، «بازمانده روز» نوشته کازئو ایشی گورو، «یک گل سرخ برای امیلی» نوشته ویلیام فاکنر و... از سال 1334 تا 1337 به دلیل فعالیت های سیاسی در زندان قصر تهران در بند بوده است. دریابندری در سلولی قدم زد که در بند موزه پهلوی دوم به یادبود نویسندگان زندانی در این مجموعه، «سلول زندانیان اهل قلم» نامگذاری شده است. این مترجم پس از آن با بازدید از بند زندانیان سیاسی، خاطراتی از روزهای اسارت خود را بازگو کرد. زندان قصر تهران، بیش از یک سال است که به موزه و مجتمعی فرهنگی تبدیل شده و پذیرای بازدید عموم مردم است.