یک حرف: این روزها با عده ای آدم نازنین در گیرودار ماجرای بخشش بودم، افتاده ام در مسیری که باید آدم ها را برای سخت ترین تصمیم رندگی شان آماده کنم: بخشیدن کسی که به عمد یا به سهو، عزیزترین آدم زندگی شما را از حق حیات محروم کرده و مگر ساده است چنین تقاضایی؟ رفتن وآمدن به درون این پرونده ها من را عجیب به درون خودم برده. به جاهایی که نبخشیدم و هنوز از پی سال ها بر مغز و قلبم سنگینی می کند و حالاکه دچار چنین خودکاوی ای شده ام، می بینم چه زخم ها و چه بند های کهنه ای را سال هاست با خودم حمل می کنم؛ بی اینکه بدانم و آگاه باشم، حرفم این هفته این است: داستان «رطب خورده منع رطب کی کند» را که می دانید؟ دیروز در کلاسی، استادی برایم تکرارش کرد و فهمیدم حالاکه التماس می کنم تا کسی برای نریختن خون جوانی از حق قصاص عزیزش بگذرد به خودم بازگشته ام که ببینم منی که منع رطب می کنم چقدر در طول زندگی ام بخشیده ام و چقدر از ته دل صاف صاف بخشیده ام؟ تلنگر خوبی بود، اگرچه با بخش عجیبی از وجودم و گذشته ام مواجهم کرده، اما شک ندارم چالش خوبی است و دوست داشتم تجربه اش را با شما شریک شوم.

یک نگاه: به مصداق کارهای قبلی گروهم باز هم یک کمدی رمانتیک ساده و یک ساعته برایتان تدارک دیده ام. نمایشی با کارگردانی و متن من و بازی من و نسیم ادبی: با من بستنی می خوری؟ که ساعت هفت هر شب تا 19اردیبهشت در فرهنگسرای نیاوران به روی صحنه می رود. دوست دارم مخاطب کار ما باشید.