شعر در خون ایرانیان ساری و جاری است. ایرانیان هم به شعر کلاسیک فارسی علاقه دارند و می خوانند، هم شعر نو را. بخش عمده ای از تحول شعر مدرن فارسی ناشی از ترجمه شعر شاعران بزرگ جهان بوده و هست. این را دکتر شفیعی کدکنی در کتاب «با چراغ و آینه» که در جست وجوی ریشه های تحول شعر معاصر ایران بود، مهر تایید زد. این که چرا اقبال جامعه به ترجمه شعر بیش از شعر شاعران وطنی است، نیاز به نقد و بررسی دارد. چه از منظر جامعه شناختی و چه از منظر زیبایی شناختی. اما بازی های زبانی، اندیشه گریزی، معناستیزی، شکستن نحو زبان فارسی به شکل افراطی و... تحت عنوان پست مدرنیزم که سبب ساز شعرگریزی بخشی از مردم و علاقه مندان شعر شده قابل کتمان نیست. هر چند در میان شاعران مدرن امروز هستند شاعرانی – به اندازه انگشتان دو دست – که شعرشان خوانده می شود و آثارشان در میان همه نسل ها پرمخاطب است.