آنچه امروزه در روزنامه نگاری محلی و استانی ایران شاهد هستیم، پرداختن به خبرهایی است که بیشتر از سوی روابط عمومی اداره ها منتشر می شود.صفحه های مطبوعات محلی ما در پرداختن به عنصر خبری «که» خلاصه می شود.یعنی اکثرا می نویسیم: فلانی گفت.کمتر می گوییم فلان طرح یا برنامه (با تاکید بر نگاه انتقادی به برنامه ها، ارائه سابقه، پیش بینی نیازهای آینده، تاثیر برنامه ها بر مردم، تاکید بر نیازهای مردم، مقایسه فرآیند توسعه در سایر مکان ها، مقایسه طرح اولیه و اجرا شده، بررسی ادعای موفقیت برنامه ها و اشاره به نیازهای محلی، منطقه یی و ملی) در استان