پیر روزنامه نگاران، شجاع و بی پروا: «امیر باقری» هم از میان مان رفت! بزرگمردی که تا آخر بر سر پیمان خود استوار بود. پیمان دوستی و برادری با همکاران، پیمان دفاع از حقوق و منافع صنفی روزنامه نگاران و خبرنگاران، پیمان ایستادگی بر حق و آزادی و مقابله با کژی و بی عدالتی. روزنامه نگاری کهنه کار که 55 سال در راه صلح، آزادی، سلامت و شادابی جامعه قلم زد و قدم برداشت. از جمله پایه گذاران و تلاشگران سندیکای خبرنگاران و نویسندگان مطبوعات و از معدود اعضای آخرین هیات مدیره این سندیکا بود که کماکان در ایران حضور داشت و همچنان بر اصول و فعالیت های صنفی و سندیکایی خود پای می فشرد. او که سرمایه یی گرانقدر و عضو هیات مدیره انجمن صنفی روزنامه نگاران آزاد تهران بود، هیچگاه از هرگونه تلاش در راستای مسائل صنفی وکمک به همکاران دریغ نداشت.

امیر (هوشنگ) روزنامه نگاری را از سال 1337 با ورزشی نویسی در روزنامه اطلاعات شروع کرد: به جرات می توان گفت با بیشترین شمار روزنامه و نشریات معتبر داخلی و گاه خارجی همکاری داشت. شجاع و رک گو بود و در عین حال صمیمی و خوش رو. ورزشی نویسی که ورزش را نه فقط برای ورزش که برای تعالی انسان و جامعه می شناخت و می نوشت. ورزشی نویسی که هرگز در توجه و تمرکز بر دیگر مسائل و مشکلات اجتماعی کوتاهی نکرد، برای تهیه اخبار و گزارش مصایب جنگ بارها به ویتنام، فلسطین و عراق سفر کرد. باقری پس از انقلاب 1357 نیز با تمام وجود در تمامی عرصه ها کار می کرد. در راه اندازی روزنامه همشهری حضور و سهمی بسزا داشت. خستگی ناپذیری که با وجود تحمل درد و رنج بیماری های ناشی از سختی کار و سالخوردگی کار خبری و رسانه یی خود را کماکان تا سال 1392 با روزنامه های آرمان، دنیای ورزش و... و از همه مهم تر وظیفه سندیکایی خود را تا به آخر ادامه داد. انجمن صنفی روزنامه نگاران آزاد تهران از دست دادن این یاور و سرمایه گرانبهای قدیمی مطبوعات را به خانواده محترم ایشان و خانواده بزرگ روزنامه نگاران و اهالی رسانه تسلیت می گوید.

عضو هیات مدیره انجمن صنفی روزنامه نگاران آزاد استان تهران