از شنیدن این خبر واقعا متاسفم، پرتوی سال ها بود که در بستر بیماری زجر می کشید و باید همین جا از خانواده اش قدردانی کرد که سال ها با نهایت دلسوزی از او پرستاری و مراقبت کردند اگر این مراقبت ها نبود شاید همین چند سال را هم پرتوی در کنار ما نبود. باید گفت که به شدت جای او خالی است. ایشان یکی از بهترین عکاسان خبری ایران در دهه 50 و 60 بود. آن زمان در روزنامه کیهان هر خبرنگاری که می خواست به ماموریت برود، خیلی علاقه مند بود تا حسین پرتوی به عنوان عکاس با او برود. پرتوی چه از لحاظ تکنیکی و چه از لحاظ دید خبری در میان عکاسان مطبوعات در آن زمان یک قدم جلوتر بود. درکنار تمام این موارد شم خبری او نسبت به حوادثی که در کشور اتفاق افتاد بی نظیر بود و به شیوه فوق العاده یی موقعیت های ناب را شکار می کرد. پرتوی یکی از عکاسان خوشفکر و باهوش بود که کارهای ماندگاری را از خود برجای گذاشت در کنار کار حرفه یی که انجام می داد بسیار خوش اخلاق و بذله گو بود. عکس مشهور او که لحظه تاریخی دیدار همافران با امام (ره) را به تصویر کشید هیچ وقت از خاطره ما پاک نمی شود و یکی از پر سر و صدا ترین عکس های تاریخ مطبوعات شناخته می شود. از طرف جامعه مطبوعات ایران می گویم که واقعا از شنیدن این خبر متاسفم و باید بگویم که اگرچه فتوژورنالیسم امروز با توجه به رشد صنعت دیجیتال پیشرفت کرده است و رنگ و بوی گذشته خود را از دست داده است اما با رفتن حسین پرتوی نسل عکاسان خبری قدیم ایرانی تمام شده و همه آنها دست شان از دنیا کوتاه شده است و باید از تمام آنها به نیکی یاد کرد.