جدیدترین فیلم مسعود کیمیایی در ادامه مسیر سراشیبی فیلمسازی او در جایی قرار می گیرد که نقطه صفر داستانگویی و درام پردازی است. «متروپل» بیست وهفتمین فیلم کارگردان پیشکسوت سینمای ایران است که به خصوص آثار متاخرش با مشکلاتی حاد در داستان پردازی روبه رو هستند. مشکل دوپارگی در قصه گویی که به تدریج تبدیل به پراکنده گویی های مداوم با کمترین نخ تسبیح شده، یکی از نقاط ضعف آثار متاخر کیمیایی است.

به این نقطه ضعف می توان شخصیت پردازی نمایشی و نمادین را هم اضافه کرد. کاراکترهایی که بیش از تعلق به واقعیت و رئالیسم (با تکیه بر اجتماعی بودن فیلم ها)، با رنگی از اغراق و تخیل پردازی تنها نماینده دغدغه های ذهنی فیلمساز هستند و کمترین نسبت را با زمان و مکان و واقعیت زمان حال دارند.