استقلال اقتصادی دانشگاه لازمه استقلال سیاسی آن است. به نظر می رسد نمی توان انتظار داشت که دانشگاه به لحاظ مالی تماما وابسته به دولت باشد اما دولت منویات خود را در دانشگاه دنبال نکند و مدیران مراکز دانشگاهی را منصوب نکند و هیچ دخالتی در امور دانشگاه نداشته باشد. از سوی دیگر، راهبرد کوچک سازی دولت و سپردن قلمروهای مختلف اجتماعی به مردم و بخش خصوصی علاوه بر مزایای بسیار مهمی نظیر چابک سازی دولت، جلب مشارکت مردمی، و تقویت بخش خصوصی سبب کاهش چشمگیر فساد می شود. بنابراین، غیردولتی سازی دانشگاه که یکی از مراحل اش از بین بردن وابستگی مالی دانشگاه به دولت است، اقدام مهمی در راه استقلال دانشگاه می توانست باشد. اما اتفاقی که در ایران افتاد این است که دانشگاه ها غیردولتی نشده اند بلکه با وجود دولتی بودن تجاری شده اند.