شاید بدترین کاری که شور، نشاط و تحرک یک جوان را می گیرد رها کردن او در برزخ بلاتکلیفی باشد. وضعی که توقف، یاس، سرخوردگی 4هزار جوان مستعد و توانمند این کشور را به همراه داشته است.

سکوت عجیب وزارت نفت و عدم اعلام پذیرفته شدگان آزمون اردیبهشت 92 نه تنها لطمات جبران ناپذیری را برای این جوانان به همراه دارد، بلکه متاسفانه بار منفی بی اعتمادی و ناامیدی، نسبت به دستگاه های مسئول را به وجود خواهد آورد.

ماجرا از این قرار است که آزمون استخدامی شرکت ملی نفت ایران طی روزهای پنج شنبه و جمعه اردیبهشت 92 و با حضور 129هزار داوطلب در چندین حوزه امتحانی در سراسر کشور برگزار و پس از طی مراحل مختلف همچون مصاحبه طب صنعتی و گزینش های علمی و اعتقادی در نهایت 2676نفر نیروی متخصص در شرکت های زیر مجموعه شرکت ملی نفت انتخاب شدند که از این تعداد 667 نفر سهمیه فرزندان معظم شهدا (25درصد از کل سهمیه) و 134نفر فارغ التحصیلان بورسیه دانشگاه صنعت نفت می باشند و نهایتا 1841 نفر از برگزیدگان آزمون انتخاب خواهند شد.

نتایج اولیه آزمون در تیرماه 92 اعلام شد و مصاحبه های فنی و تخصصی نیز در مهر و آبان همان سال صورت گرفت. در روز مصاحبه اعلام شد که نتایج در 25 آذرماه اعلام می شود. در اواخر آذرماه در سامانه آزمون شرکت اعلام شد که نتایج آزمون در اواسط دی ماه اعلام می شود. ولی مجددا تاریخ مذکور به اواسط بهمن ماه تغییر یافت و اکنون پس از گذشت بیش از یک سال هنوز نتایج نهایی اعلام نشده است.

در این میان بسیاری از داوطلبان به امید موقعیت شغلی در نفت وارد پروسه ازدواج و تشکیل خانواده شدند و وضعیت آن ها در این میان هم دستخوش انتظاری شده که از اواخر سال91 با آن مواجه هستند و بعضا نتایج بسیار تلخی را هم رقم زده است. که جدایی یک زوج جوان، به خاطر تاخیر در اعلام نتایج تنها یک نمونه از این دست نتایج است.

در اینجا سوالاتی که باید از دولت و وزارت نفت پرسید این است که این وضعیت بلاتکلیفی بناست تا کی ادامه یابد؟ آیا این موضوع تا به این اندازه دشوار و لاینحل است که پس از یک سال دولت حاضر به پاسخگویی نیست؟ و سوال آخر اینکه چه کسی حاضر به جبران خسارت های مادی و معنوی وارده بر این 4هزار جوان و خانواده ایشان است؟