امام موسی صدر: ملائکه سربازان خداوند و کارگزاران قدرت او و عاملان حکم اویند. به هر نام که می خواهی آنان را بنام. ما حقیقت شان را نمی دانیم. اینقدر می دانیم که برخی از آنان در حال سجده دائم و برخی دیگر در حال رکوع دائم هستند. خدا را فرمان می برند و او را معصیت نمی کنند. خداوند را به ستایش تسبیح و او را تقدیس و امور را تدبیر و اداره می کنند. بنابراین، همه کارهایی که در جهان روی می دهد، به جز افعال آدمی، کار و عمل ملائکه است. این چیزی است که از معنا و تفسیر ملائکه و صفات و اعمال آنها درمی یابیم. اما روح چیست؟ بنابر تفاسیری که در کتب تفسیر وارد شده است، روح بزرگ ترین ملک است و از همین روست که در جاهایی از قرآن بر «» عطف شده است: «تنزل الملائکه و الروح» و «یوم یقوم الروح و الملائکه» روح در اصطلاح غیر از روح انسان است و معنای دیگری دارد: روح بزرگ ترین ملک است. روایات صفت های فراوانی برای روح ذکر کرده اند. همچنین در برخی روایات روح همان جبرییل ذکر شده است. اما آنچه از این آیه و دیگر آیات استنباط می کنیم، این است که روح تعبیر یا کنایه یی از اداره مستقیم خداوند است. افعالی وجود دارد که به واسطه ملائکه، کارگزاران خدا، صادر می شود و اعمالی نیز هست که خداوند مستقیم و بی واسطه انجام می دهد. مقصود از روح، که در این شب نازل می شود، عنایت خداوند و تصرف بی واسطه خداوند در هستی است. همان روح که خداوند در «آدم» دمید: «فإذا سویته و نفخت فیه من روحی فقعوا له ساجدین.»