«کلاشینکف» را می توان ادای دینی به سینمای مسعود کیمیایی دانست که سهیلی آن را به هیچ عنوان پنهان نمی کند و با وجود حاکمیت آشکار تم انتقام و رفاقت به عنوان تم های اصلی آثار کیمیایی و گفتمان فاعلیت به عنوان گفتمان مرسوم سینمای کیمیایی و مبرهن بودن برخی وجوه شخصیتی قهرمانان کیمیایی در قهرمانان فیلم سهیلی همچنین کدهای نشانه ای کاملاملموس به عناصر مرسوم در جهان آثار کیمیایی در «کلاشینکف»، سهیلی لحظاتی قبل از بسته شدن مدیوم شات دیدار قهرمان و رضا روی پل هوایی، با نواختن موسیقی تیتراژ ابتدایی «قیصر»، آشکارا به مخاطبش می نمایاند که چنین ادای دینی صورت گرفته و به هیچ عنوان تصادفی نبوده است. «کلاشینکف»