متفکری که عمرش را در «پرسیدن» و «اندیشیدن» گذراند و درد بزرگ زمانه اش را «نپرسیدن» و «نیندیشیدن» می دانست، از سوی افراد و گروه هایی در این کشور به «افیون» و «تخدیر کننده» بودن متهم است! به عنوان یک دانشجوی فلسفه، درباره این اتهام پیش تر مقاله یی با عنوان «هیدگر، سقراط روزگار ما» نوشتم، که مطالبش در اینجا تکرار نخواهد شد. مترجم آثار کاسیرر، یدالله موقن، اخیرا در گفت وگویی با یکی از مجلات معتبر، برای چندمین بار نسبت عجیب تجلیل و تمجید کردن از کاسیرر و دشنام و ناسزا گفتن به هیدگر را تکرارکرده است! علل و دلایل دشنام و ناسزا گفتن به فیلسوف و اندیشمند چه می تواند باشد؟