دوستان دخترک دورش حلقه زده اند. سایه شرم را می شود در صورت سرخ و نگاه سر به زیر او دید. دوستانش با کنجکاوی از او در مورد خواستگارش سوال می کنند. چند سال پیش که سایت سناد، سایتی که نامش کوتاه شده عبارت سامانه نام نویسی اینترنتی دانش آموزان است راه اندازی شده بود، در حین ثبت نام دانش آموزان به گزینه تاهل یا تجرد دانش آموزان برمی خوردیم. خاطرم هست که این گزینه درآن سال ها محل بحث و سخن فراوانی شد. چرا که همه از خود سوال می کردند دانش آموز را چه به ازدواج و تاهل. زمان زیادی نگذشت تا من و همکارانم متوجه شدیم که بر خلاف باور عمومی در بین دانش آموزان مان هستند کودکانی که ازدواج کرده اند، اما نامی در صفحه دوم شناسنامه هایشان ثبت نشده است و به این ترتیب برخلاف آنچه حقیقت داشت هنگام ثبت نام با استناد به شناسنامه دانش آموز گزینه مجرد برای او علامت زده می شد. اگر آمار اینچنینی را به آمار اعلامی اخیر در مورد ازدواج کودکان اضافه کنیم قطعا رقم 5/3 درصد ذکر شده برای ازدواج کودکان در کشور رقم واقعی نیست. پدیده ازدواج کودکان - عموما دختران- در سنین پایین مساله تازه یی نیست. موضوع نگران کننده، آمار این ازدواج هاست. موضوع نگران کننده تر اینکه برنامه یی برای کاهش آمار ازدواج کودکان حداقل در مجموعه آموزش و پرورش وجود ندارد. این در حالی است که مدرسه بعد از خانواده دومین نهادی است که این کودکان سال های متمادی از زندگی شان را در آن سپری می کنند. با این وجود تکلیف مشخصی در زمینه آموزش و آگاهی این کودکان و اولیایشان برای مدارس تعریف نشده است. جای خالی این آموزش ها در محتواهای آموزشی دوره های مختلف تحصیلی نیز مشهود است. علاوه بر این، این مساله موجب شده است تا عموم چنین دانش آموزانی سال های تحصیل خود را تا انتها پشت سر نگذارند و عملابدون آموزش های لازم و کافی از چرخه آموزشی مدرسه خارج و وارد مدار هزار خم زندگی شوند.