آرشیو دو‌شنبه ۶ امرداد ۱۳۹۳، شماره ۳۰۲۰
صفحه آخر
۱۶

تجلی ایمان در رفتار انسان

امام موسی صدر: آدمی موجودی است که از پیرامون خود متاثر می شود و هر آنچه جسمش را احاطه کرده است در روان او اثر دارد و همه حالت های روانی او در جسمش بازتاب دارد و هر عملی که از او سر می زند، در عقل و قلب او انعکاس دارد. انسان معتدل در حالت مشخصی به سر می برد. اما هنگامی که از مال و جاه و علم احساس بی نیازی کرد، نافرمانی می کند، مگر اینکه درست کردار باشد. چرا؟ زیرا هر اندازه که آدمی بزرگ تر و قوی تر می شود، باید بر ایمانش افزوده شود. انسان بیسواد درجه یی از ایمان دارد، و اگر باسواد شد، باید ایمانش بیشتر شود تا متدین بماند. انسان عادی مرتکب گناه نمی شود و خلق خدا را کوچک نمی شمارد و به کسی ستم روا نمی دارد. اما اگر جاه، مال و بزرگی به دست آورد، خود را گم می کند، مگر آنکه ایمان و تدینش قوی باشد. به همین سبب است که ما عصمت را یا پیوند با عصمت را درباره حاکم و خلیفه شرط می دانیم زیرا که ما انسان های عادی می توانیم درجه یی از ایمان داشته باشیم و دین و ایمان خود را حفظ کنیم اما اگر به قدرت برسیم، کارهایمان به صورت بیشتر و عمیق تری بر مردم بازتاب دارد. به طور طبیعی، وقتی که انسان فرمانروایی و قدرت دارد، خود را گم می کند. از این رو، خطر انحراف در نزد جوان بیشتر از غیرجوان است و نزد زیبا بیشتر از نازیبا، و نزد غنی بیشتر از فقیر و نزد صاحب جاه بیشتر از غیر او و نزد عالم بیشتر از غیر عالم. هر اندازه آدمی کمال، ثروت و قدرت بیشتری داشته باشد، بیشتر در معرض خطر است.