حالادیگر این جمله خیلی تکراری است که در دوره ما یعنی دهه 60 تلویزیون فقط دو شبکه داشت که در ساعات محدودی برنامه پخش می کرد و شاید فقط یک ساعت از این زمان به پخش برنامه برای کودکان و نوجوانان اختصاص داشت؛ اما واقعیت این است که همین ساعت محدود برای ما غنیمت بود و با اشتیاق برنامه هایی را که برایمان تدارک دیده بودند، تماشا می کردیم و آنها را به خاطر می سپردیم؛ البته مدیران تلویزیون هم در آن زمان سعی می کردند بهترین برنامه ها و کارتون ها را برای ما انتخاب کنند تا روحیه انقلابی را در ما تقویت کند و بچه هایی قوی بسازد که در آینده بتوانند از پس مشکلات بربیایند و حداقل کمتر نق بزنند.