و گفته اند تو از سمت کعبه می آیی

برای او که برایم نماد خورشید است

ندیدمش ولی او سال ها مرا دیده ست

ندیدمش ولی از پشت پرده ها حتی-

دلم برای نگاهش همیشه لرزیده ست

سلام مهدی من! روز و ماه و سال بخیر

نگو که لحن سلامت! چه قدر شوریده ست

نگو که لحن سلامت چه قدر غمگین است

که در حوالی من غم همیشه خندیده ست

در این طرف که منم فصل ها همه سردند

در آن طرف که شمایی... بهار روییده ست؟

هوای سمت شما ابری است یا آرام؟

در این طرف که هوا سال هاست خشکیده ست

چه ساعتی ست در آنجا؟ شب است یا روز است؟

در این طرف که «زمان» سمت کعبه چرخیده ست-

برای این که هوای تو در تنش جاری ست

که سال هاست «ندیده» فقط تو را «دیده» ست!

- و گفته اند: تو از سمت کعبه می آیی

ولی «چه وقتش» را هیچ کس نفهمیده ست...

مطهره عباسیان

چقدر فال زدم

در آسمان غزل عاشقانه بال زدم

به شوق دیدنتان پرسه در خیال زدم

در انزوای خودم با تو عالمی دارم

به لطف قول و غزل قید قیل و قال زدم

کتاب حافظم از دست من کلافه شده ست

چقدر آمدنت را چقدر فال زدم

غرور کاذب مهتاب ناگزیر شکست

همان شبی که برایش تو را مثال زدم

غزال من غزلم، محو خط و خال تو شد

چه شاعرانه بدون خطا به خال زدم

به قدر یک مژه بر هم زدن تو را دیدم... تمام حرف دلم را در این مجال زدم

سیدحمیدرضا برقعی

یک جرعه از سبوی تو

بده رخصت شوم مهمان کویت

بگیرد جان من از عطر و بویت

کنم یادت دمادم بهتر از جان

دلم خواهد گشاید پر بسویت

دلم را ای دل آرام دل افروز

مسوزان از غم هجران رویت

شوم مست می لعل لب تو

بده یک جرعه ناب از سبویت

کندیوسف تماشای رخ تو

که عالم واله روی نکویت

گرم محرم بدانی سر بگویی

نگویم با کسی سر مگویت

بکن سیراب کام تشنه کامان

به جان ما بریز از آب جویت

مسیحادم، حیات ما طفیلت

بود هستی ما از های و هویت

به دستان «ولی» ما توان ده

قسم بر فرق و بر دست عمویت

تویی تو رابط ارض و سمایی

به عالم اعتبارست، آبرویت