حتی اگر زلزله و سیل و جنگ و تورم و تحریم و دشمنان خارجی هم کوتاه بیایند، ما مردم باید تیرهای بلارا از سوی عده ای به جان بخریم که قرار است به ما خدمت کنند، یعنی از دولت ما مجوز بگیرند، سرمایه های کشور را به دست بگیرند، ارز ارزان بگیرند تا مثلا کالایی را تولید کنند و به خورد ما بدهند، اما... همه دعوا بر سر همین «اما» ها است.

یک «اما» می نویسیم، یک داستان کشدار و پرمساله دنبالش می آید. یک «اما» گفتند و دنبالش گوشت های آلوده آمد، یک «اما»ی دیگر: برنج آلوده، «اما»ی بعدی: شیر آلوده، «اما»ی بعد، آب نیترات دار، «اما» و هوای سربی، «اما» و بنزن و تولوئن به جای بنزین حالایک «اما» هم ما بگوییم و: