از کجا و از کی و از چه کسانی می توان آغاز کرد. هر کجای اقیانوس که باشی، همانجا مرکز ثقل آب های جهان است؛ جریانی نامیرا که توفان موج ها و سونامی های عظیم خود را به تاریخ تحویل می دهد. جریان توفنده تاریخ ادبیات زنانه و ادبیات زن در ایران به گونه ای است که از هر فراز و مقطعی آغاز کنید، باز با دست پر به منزل نهایی می رسید. در اینجا به گونه تذکار، من تنها به چند نام تاریخ ساز در حوزه کلمه و شعر اشاره می کنم تا برسیم به عصر پویای خویش: رابعه بنت کعب، فارسی گوی بی نظیر عصر رودکی را به یاد آورید، شاعره جسور و خلاق و سنت شکنی که کلام و صدای زنانه خود را از پس پرده به گوش تاریخ مذکر رساند، تا آنجا که