بدن وجه مهمی از فرهنگ عمومی، ارزش ها و شیوه زندگی ساکنان یک سرزمین را آشکار می سازد. تجربیات بدنی دلالت های آشکاری برای تنظیم روابط و تعاملات اجتماعی موجود داشته و نشانه ها و علائمی از نظم اجتماعی را در خود نهفته دارند. کتاب «درآمدی بر تاریخ فرهنگی بدن در ایران» تالیف محمد سعید ذکایی و مریم امن پور که انتشارات تیسا آن را منتشر کرده برش هایی از این حوزه حیاتی و نسبتا مغفول را با رویکردی تجربی و با منظری بین رشته یی در سنت مطالعات فرهنگی مورد توجه قرار می دهد. ایده محوری نویسندگان کتاب این است که اگرچه در مسیر تحول هیجان ها و کنش های جسمانی در بستر تاریخی ایران، روندها و الگوهایی چون انعطاف پذیری، تنوع، تکثر، رسمی شدن و در پی آن غیررسمی شدن و دموکراتیزه شدن که در حال حاضر وجه مشخصه بسیاری از کدهای رفتاری و هیجانی بدن در ایران محسوب می شوند، بیش از آنکه در فرآیندی تاریخی و با تحولات ساختاری و نهادین جامعه سنتی همراه باشند و بر پایه و در امتداد آن شکل گیرند، متاثر از مواجهه و تاثیرپذیری مستقیم و غیرمستقیم از کانون های معنایی غیرایرانی و به ویژه غربی بوده است.