عمری ست پی درپی

از پی تو آمده ام

من... با تو آمده ام

آمده ام تا آزادی آدمی

از شقاوت شامگاه نترسد!

من از تو بسیار آموخته ام

تا موسم هول آور هراس

همه واژه های خود را وثیقه بگذارم

باران شوم

سیپده دم ببارم مثل تو،

مثل تو... خاتون خواب گزار قلعه نور

مثل تو

شریف شعله ور در هزاره ظلمات،

مثل تو... راه بلد باران و سپیده دم،

یک دم

صدای مرا بشنو...

اینجا شب حتی

عزادار فانوس شکسته ماست.

برگرد

یک بار دیگر برگرد

به خانه برگرد

خانه بی تو تاریک است

خانه بی تو خاموش است

و کوچه، خیابان، شهر، دنیا...

و ما/ که خراب خواب تو می رویم

از گریه های بلند

از گریه های بلند...!