1- یکی از خصوصیات «روح کودکی» رویا داشتن و رویابافی است. چه کودک باشی چه نباشی ولی روح آن را در خودت حفظ کرده باشی، رویابافی مال تو می شود. وقتی می روی توی ذهنت و به خواسته ها و آرزوهایت فکر می کنی یعنی داری زندگی می کنی و می خواهی بجنگی. می خواهی وا ندهی. چند سال است که کتاب ها و فیلم ها و مجله ها بیشتر از همیشه به این موضوع «بگو رویاهایت چیست تا بگویم چه کسی هستی؟» پرداخته اند و ارزش و قدرت ذهن و فکر کردن به آرزوها را گوشزد کرده اند. دیگر بیشتر ما این حرف ها را حفظ شده ایم که رویاهای کودکی یعنی آن چیزی که می خواهم شوم، آن چیزی که می خواهم داشته باشم، یعنی آن چیزی که من هستم، اما از شنیدن تا باور کردن مسیری است که باید با پاهای ذهن و خیال آن را طی کرد. راهی که می تواند عبور از آن در یک لحظه اتفاق بیفتد یا شاید بعد از عمری طی نشود.