بحران در نظم نوین جهانی
دولت – ملت است بنابراین نظم بین المللی با یک پارادوکس روبه رو است: موفقیت آن وابسته به موفقیت جهانی سازی است اما این فرآیند واکنش های سیاسی ایجاد می کند که اغلب برخلاف مطالبات آن است. کیسینجر تاکید دارد: امریکا برای ایفای نقشی مسوولانه در تحول نظم جهانی قرن 21 باید آماده باشد تا به چند سوال پاسخ دهد: ما به دنبال جلوگیری از چه چیزی هستیم، صرف نظر از اینکه این مساله چطور اتفاق بیفتد و اینکه آیا به تنهایی اتفاق بیفتد یا نیفتد؟ ما به دنبال به دست آوردن چه چیزی هستیم، حتی اگر با تلاشی چند جانبه حمایت نشود؟ ما به دنبال به دست آوردن چه چیزی و جلوگیری از چه چیز دیگری هستیم، اگر که فقط ائتلافی حامی آن باشد؟ ما نباید در چه چیزهایی مداخله کنیم، حتی اگر یک گروه چندجانبه یا ائتلاف خواهان آن باشند؟ ماهیت ارزش هایی که ما به دنبال پیش بردشان هستیم چیست و به چه نحو اجرای این ارزش ها به شرایط بستگی دارد؟ این نیازمند آن است که امریکا در دو سطح به ظاهر متناقض تفکر کند. توجه به اصول جهانی مستلزم به رسمیت شناختن واقعیت های تاریخی، فرهنگی و دیدگاه های دیگر مناطق درباره امنیت شان است. اما در عین حال تاریخ موفقیت را برای متعالی ترین اعتقادات بدون یک راهبرد ژئوپولتیکی فراگیر تضمین نمی کند.