هر کسی که بیاید گره از کار فروبسته ما بگشاید به قول حافظ، ما خیلی تشکر می کنیم، دعا می کنیم، آرزوی مغفرت برای درگذشتگانش می کنیم و همین! دست هنرمند خالی است و بیشتر از این ندارد که برگ سبزی است تحفه درویش.

خدا درگذشتگان کسی را که پیشنهاد راه اندازی موسسه هنرمندان پیشکسوت را داد مشمول رحمت کند که یک سری امکانات حداقلی را به کسانی رساند که سال ها و دهه ها، دست شان از همه جا کوتاه بود و زندگی شان را وقف اعتلای هنر و فرهنگ شان کرده بودند اما وضع و حال برخی شان، با تصاویری که از پریشانی و کهن سالی حافظ، در نقاشی های سنتی هست، فرقی نداشت. این موسسه حالادو ساله شده و امیدوارم دویست ساله شود و روز به روز بهتر. در حال حاضر که دست به نقد، اهم فعالیت هایش به نقل از عباس عظیمی مدیرعامل موسسه این است: «بعد از شناسایی هنرمندان واجد شرایط ما آنها را به صندوق اعتباری هنر معرفی می کنیم تا رسیدگی به وضعیت بیمه آنها نیز در دستور کار قرار گیرد. یکی از افرادی که به تازگی به عضویت موسسه هنرمندان پیشکسوت درآمده شیرمحمد اسپندار نوازنده پیشکسوت ساز «دونلی» است که مدتی قبل از عدم رسیدگی به وضعیت معیشتی اش گلایه کرده بود. این هنرمند هم اکنون عضو موسسه هستند و به مشکلاتشان رسیدگی می شود.» یادتان هست فیلم «باشو غریبه کوچک» بهرام بیضایی را که سوسن تسلیمی در نقش زنی گیلک به باشوی جنوبی، یک تخم مرغ را نشان می داد و می گفت: «امان انه گیم مرغانه، شومان چی گیدی؟!» من هم به این عملکرد موسسه هنرمندان پیشکسوت می گویم «عملکرد حداقلی!» شومان چی گیدی؟!