چگونه احساس تعلق مشترکی به یک اجتماع سیاسی مدرن به نام ایران امکان پذیر شد؟ چه نیروهایی مولد این احساس تعلق مشترک بودند و این احساس در گذر زمان چه تغییراتی به خود دید؟ این تغییرات چه تاثیری بر معنای ایرانیت داشت؟ این کتاب به این پرسش ها می پردازد. کاوشی است در چگونگی برساخته شدن و جدال بر سر ایرانیت، که ایران را به کشوری بدل کرد که از درون، با تفاوت های سیاسی و از بیرون با رقابت های امپریالیستی، پاره پاره شده بود. این کتاب، در مقام یک پایش دیرینه شناختی، آشکار می کند که چگونه مواجهه های ایران با دول امپریالیستی غربی دایما احساس مشترکی از فقدان ملی بودن و همراه با آن، آرزویی جمعی به امپریالیست