تهمینه میلانی به شهادت فیلم هایی که ساخته است سینما را بیشتر از آن که یک هنر بداند بلندگویی برای ترویج نظرات و عقاید شخصی متصلب و غیرقابل انعطاف خود می داند که در تمام کارهایش به شکل های گوناگون دیده می شود.

شاید به همین دلیل هم هست که خیلی اوقات در برابر انتقادها واکنش های تند احساسی نشان می دهد. مانند این اظهارنظرش درخصوص «زن زیادی»: آنهایی که با فیلم مشکل دارند، حتما با حرف فیلم مشکل دارند و درونمایه آن را برنمی تابند. آنها چون خودشان را شبیه شخصیت های منفی فیلم دیده اند، این گونه برآشفته شده اند یا در برابر نقد مسعود فراستی روی فیلم «یکی از ما دو نفر» در برنامه هفت گفت: همه مردم ایران عقده ای هستند. مگر می شود کسی در ایران زندگی کند و عقده ای نباشد؟!