روز شانزدهم مهرماه سال 1307 خورشیدی، مدرس پس از خاتمه انتخابات دوره هفتم، خانه نشین بود که در منزل خود در تهران دستگیر شد و ابتدا به دامغان و مشهد و سپس به خواف تبعید شد. ملک الشعرای بهار ماجرای دستگیری مدرس را چنین تقریر کرده«(سرتیپ) درگاهی شبی با چند تن دژخیم وارد خانه سید شد، آقا سید جلال الدین تهرانی قبلاآن جا بوده است درگاهی وارد می شود و دشنام به مدرس می دهد، مدرس به او تعرض می کند، درگاهی خود را روی سید می اندازد و او را کتک می زند در این حین فرزند او سید عبدالباقی از اطاق دیگر می رسد و با درگاهی طرف می شود و درگاهی امر می دهد دژخیمان سید را سربرهنه و یک لاقبا دستگیر می کنند».