داس را کنار سنگی مکعبی شکل گذاشت. با لهجه گیلکی صحبت می کرد و گهگاه تکه های تالشی هم به زبان می آورد و با حرکات دست، می خواست موضوع را تمام و کمال بفهماند. پیرزن روستایی با چادری بر کمربسته و چکمه ای که از بالاتا پایینش گلی بود. تازه از مزرعه بازگشته، دودست را به دو طرف کمر تکیه داده و همه سعی اش این بود که بفهماند آن چیزهایی که می دانست، بسیار جسور و نترس نشان می داد؛ به مانند همه گیل زن ها. خاله ملوک اندکی صبر کرد و به لهجه گیلکی صحبت را شروع کرد: «من اینجا زندگی می کنم و شاید در ماه، چندبار به شهر بروم. نمی توانم تغییرات را حس کنم ولی نوه هایم که هرچندماه یک بار می آیند، به راحتی می فهمند