ماهی و گربه فیلمی است که بیش از آنکه در مقام روایت کردن باشد، فرصتی برای اندیشیدن درباره روایت است. به همین دلیل شاید بهتر باشد نقدهایی مثل «سر و ته داشتن یا نداشتن داستان» یا اینکه «قصه چه بود»، را موقتا هم که شده در پرانتز بگذاریم و از نقطه یی متفاوت درباره آن سخن بگوییم. تامل پیرامون «روایت» را نمی توان بدون تامل پیرامون «واقعیت» در نظر آورد. یعنی ابتدا باید تکلیف مان را با چیزی به نام واقعیت روشن کرده باشیم تا نشان دهیم که اساسا چه چیزی «هست»که قرار است روایت شود و این چیز احیانا تا چه میزان «روایت شدنی» است. به نظر میرسد شهرام مکری قرائت مشخصی از «واقعیت» دارد: «تراکمی از پرسپکتیوهایی که در فضا- زمان روی یکدیگر تاخورده اند.»