جامعه باز را انسان ها و شهروندانی تشکیل می دهند که معتقد به گفت وگو و نرمش و ملایمت در برخورد با دیگران و استفاده از عقل و منطق برای اثبات حرف خود یا احیانا به کرسی نشاندن آن هستند. باورمندان به این موضوع، استفاده از بمب و پاره آجر و اسید را برای اثبات خود و تاثیرگذاری روی دیگران، کاری زشت و مستوجب عقاب و عذاب دنیوی و اخروی می پندارند و می دانند.

در مقابل اما جامعه اسیدی را نیز انسان هایی تشکیل می دهند که اعتقاد زیادی به گفت وگو و زبان لین قرآنی در مواجهه منطقی و مهربانانه با سایر بنی آدم یا بنی بشر ندارند. اینان، برهان قاطع خود را استفاده از کارد شناسایی و پاشیدن اسید به صورت این و آن می دانند.