گر بتوان چنان که لیبرال ها پیش تر خود بر آن تاکید دارند، آزادی را محوری ترین ارزش تفکر لیبرالی دانست که لیبرال ها همواره نگران حفظ و پاسداشت آن هستند، آن گاه جان راولز را در چارچوب تفکر لیبرالی باید یک استثنا دانست. این فیلسوف سیاسی بزرگ نیمه قرن بیستم که بسیاری او را مجدد فلسفه سیاسی در عصر حاضر دانسته اند با بازگشت به نظریه قرارداد اجتماعی هابز و لاک و روسو و با خوانشی کانتی و به کمک فلسفه استعلایی تلاش می کند تا از نظریه اخلاقی فایده گرایی به عنوان مبنای تفکر لیبرالی و قرارداد اجتماعی درگذرد و تعریفی از عدالت ارائه کند که نه تنها موجب فروکاهش ارزش های لیبرالی از جمله آزادی و فردگرایی در سایه