اگر به روند حوادث اسیدپاشی در اصفهان نگاهی بیندازیم و اخباری که به تازگی در مورد آن منتشر شده، یک چیز مسلم است و آن سازماندهی شدگی این اتفاقات است و وقتی که پای سازماندهی به میان می آید ما دیگر با یک اتفاق منفرد در جامعه مواجه نیستیم بلکه با زنجیره ای از اتفاقات و حواشی آن روبه روییم که می تواند هولناکی آن حادثه را چندبرابر کند.

به خاطر بیاورید که سال ها پیش نیز یک سلسله اسیدپاشی در شهرهای کشور به وقوع پیوست. آن روزها، رسانه ها دلیل روی آوردن به اسیدپاشی را کم بودن مجازات آن در قانون اساسی اعلام کردند و در نهایت با همکاری نیروی انتظامی، این معضل از میان رفت تا حال که دوباره در شهر اصفهان در حال خودنمایی کردن است.

کنارهم قرارگرفتن موضوع زنجیره ای بودن اسیدپاشی ها و مجازات نابرابر با جرم اسیدپاشی، حل بحران را دوچندان پیچیده تر کرده و اگر قرار است این بار شاهد ریشه کن شدن این عمل غیرانسانی و همپای داعش باشیم، باید جامعه منتظر پاسخی سریع، قاطع و پایان بخش باشد. اگر این پاسخ سریع یا صادقانه نباشد، خللی که در اعتماد و امنیت عمومی به خصوص برای زنان جامعه به وجود آمده، به این سادگی ها قابل رفع نخواهد بود. درعین حال قدم بعدی بازداشت سریع تمام مجرمان این پرونده، برگزاری دادگاه علنی محاکمه آنها و مجازاتشان است. جامعه یک موجود زنده است و اگر با آن صادقانه و واقعگرا برخورد شود می داند چطور باید کاستی های خود را رفع کند و زخم هایش را التیام بخشد اما اگر این صداقت خصوصا در پرونده هایی از این دست با اهمال در بازداشت متهمان، تاخیر در زمان مجازات و تخفیف در اندازه مجازات همراه شود، این زخم در لایه های زیرین جامعه باقی خواهد ماند تا کی دوباره سر باز کند.