این روزها اکثر مردم تئاتر را نمی شناسند. یادم می آید وقتی به یکی از دوستانم گفتم تئاتر کار می کنم، گفت «یعنی می تونی روی بند راه بری و گوشاتو تکون بدی؟» به جرات می توان گفت خیلی از مردم حتی یک بار نیز به تماشای تئاتر نرفته اند. برخی دیگر نیز که با آن آشنایی دارند به دنبال حرفی می گردند از جنس خودشان، از جنس مردم، اتفاقاتی که در جامعه رخ می دهد یا رویدادهایی که در خودشان اتفاق می افتد. خسته شده اند از حرف هایی که مکان و زمان شان به درد الان و اینجا نمی خورد. خسته شده اند از تئاترهایی که مربوط به این زمان و این جامعه نیست. به قولی دردی را دوا نمی کند. داستان هایی بوده از انسان های بزرگ که در زمان