خدا می داند آن قدر خوشحال هستم که بالاخره در این مملکت به یک راه حل قطعی برای حل یک مشکل رسیده اند که حد ندارد. یادتان هست که همین چند سال قبل، هی مجسمه بود که غیب می شد و چون دزدیدن این همه مجسمه از شهر، جلوی چشم همه، تا حدی غیر ممکن به نظر می رسید به این نتیجه رسیده بودیم اینقدر که یک جا نشسته اند، خسته شده اند یا آرتروز گرفته اند و چون کسی هم به فکرشان نبوده، خودشان پا شده اند و رفته اند برای خودشان یک فکری بکنند و حتی به فکر خیلی ها رسید که جلوی مطب پزشکان متخصص کشیک بکشند و این مجسمه های فراری را به خانه شان برگردانند؟ [یک بار هم پسرم که آن موقع 4 ساله بود، از من پرسید:«راستی بابا! این مجسمه کجا رفته؟» من هم مثل یک پدر عاقل جواب دادم:«پسرم به آسمان رفته!» و پسرم با تعجب گفت:«فکر نمی کنی نسبت به این گنجشک ها، یک کم سنگین وزن بوده!»] حالامشکل را حل کرده اند. علی مرادخانی معاون امور هنری وزارت ارشاد در مراسم اختتامیه ششمین سمپوزیوم بین المللی مجسمه سازی تهران گفته:«نصب این آثار در سطح شهر مردم را انگیزه مند می کند و امید به زیبایی را در مردم ایجاد می کند... از این حرکت ها در جهت دیپلماسی فرهنگی استفاده خواهیم کرد و بیشترین استفاده را از حضور هنرمندان خارجی در کشورمان خواهیم داشت.» و با اشاره به نصب این مجسمه ها در پارک ملت، از راه حل قطعی آن مشکل خبر داده:«این مجسمه های سنگی آنقدر سنگین هستند که امکان ربوده شدن نخواهند داشت و مورد استفاده همگان قرار خواهد گرفت.» امیدوارم دیگر مجبور نشوم به پسرم بگویم که این مجسمه های سنگین به آسمان رفته اند!