ممکن است بعد از خواندن رمان «بیراه» بگویید: خوب که چی؟ منم می تونم اینو بنویسم. درست است که مودیانو در داستان هایش به سراغ خرق عادت نمی رود، با رئالیسم جادویی و سورئالیسم و... سر و کاری ندارد، رمانش را با چند صدایی و روایت در روایت و سایر تکنیک های داستان نویسی نمی نویسد و همان روایت خطی را پی می گیرد اما عنصری در جهان داستانی او به چشم می آید که اگر تمامی موارد بالارا به عنوان نقص در نظر بگیریم، نمی توانیم ازآن چشم بپوشیم. مودیانو برای تاریخ و ادبیات امروز فرانسه حکم بالزاک قرن 19 را برای فرانسه دارد. این شباهت به حکم رئالیستی یا ناتورالیستی بودن مودیانو نیست. همان طور که بالزاک در رمان هایش